Pierwszy polski magnetofon szpulowy nazywał się „Melodia”… pierwszym magnetofonem stereofonicznym polskiej konstrukcji był ZK 246. Jak najbardziej własny projekt Kasprzaka, który stanowił bazę do całej linii stereofonicznych maszyn szpulowych produkowanych przez prawie dwie dekady. Jeśli wierzyć opiniom publikowanym w literaturze z początku lat 70. ZK 246 miał być magnetofonem stereofonicznym o najwyższych parametrach jakie wtedy produkowano w Polsce. I chyba w tamtym czasie właśnie taki był… może dlatego, że jeszcze nie było innych.

W oficjalnym katalogu sprzętu radiowo telewizyjnego Unitry pojawił się w 1972 roku (w edycji katalogu wydanej rok wcześniej, królowała jeszcze wyłącznie rodzina ZK 120/140. Wszystkie sześć wersji). Sklasyfikowany jako sprzęt klasy standard i postawiony w jednym szeregu z maszynami produkcji Grundiga, Philipsa i Telefunkena. Jak było naprawdę wiedzą z pewnością ci, którzy używali sprzętu tych producentów. Co by nie napisać, w czasach premiery na początku lat 70. polski ZK 246 z pewnością robił wrażenie. Formą zewnętrzną zupełnie nie przypominał poprzedników, szczególnie dzięki zastosowanym materiałom i detalom, które tworzyły klimat, ot chociażby taki szczegół jak poziome lampki (czerwona i zielona) sygnalizujące włączony tryb pracy mono albo stereo… zespolony wskaźnik poziomu wysterowania czy piękne w swej formie przełączniki trybu pracy i prędkości przesuwu taśmy… Nowoczesny design elegancko nawiązywał do światowych trendów, od paru lat honorowanych przez najlepsze marki. Pierwszy stereofoniczny magnetofon o dwóch prędkościach przesuwu taśmy zbudowany w obsadzie tranzystorowej, posiadał całkiem przyzwoite parametry zapisu i odtwarzania. Pasmo przenoszonych częstotliwości wynosiło odpowiednio 40 do 16 000 Hz przy prędkości 9 cm/s i 40 do 18 000 Hz przy prędkości 18 000 Hz. Nowoczesny design i wysoka jaskość dźwięku ciągnęła za sobą wysoką cenę, dlatego nie każdy mógł sobie pozwolić na zakup nowej maszyny Kasprzaka.