Rozmiarem i formą przypomina model ZK 246 i nic w tym dziwnego, bo jest jego monofoniczną wersją… W jakim celu postanowiono produkować drogi, szpulowy magnetofon monofoniczny o dwóch prędkościach, tego tak naprawdę nie wiadomo. W katalogach i literaturze fachowej pojawił się w latach 1973 - 1974, gdzie przedstawiano go jako tranzystorowy, monofoniczny, czterościeżkowy magnetofon wysokiej klasy. Formę zewnętrzną, zastosowane materiały i opracowanie detali należy ocenić wysoko, podobnie jak w przypadku stereofonicznego ZK 246. Model 240 miał identycznie ukształtowany panel główny, takie same przełączniki i klawisze operacyjne. Z racji bycia monofoniczną wersją nie miał oczywiście zespolonego wskaźnika wysterowania poziomu zapisu a jedynie pojedynczy wskaźnik analogowy, podobny (choć dużo większy) do stosowanych w magnetofonach kasetowych. Natomiast w miejscu gdzie w ZK 246 umieszczono zdublowane potencjometry siły głosu i barwy dźwięku, w ZK 240 znajdziemy trzy metalizowane pokrętła do regulacji poziomu zapisu, barwy tonu i siły głosu.

Na fotografiach oprócz klasycznej wersji ZK 240 produkowanej na polski rynek, można tez obejrzeć dość rzadką wersję eksportową MB 692, sygnowaną marką Thomson Ducretet.