ZK 140 T jest magnetofonem monofonicznym z możliwością zapisu czterościeżkowego. Oprócz zastosowania w nim układów tranzystorowych, odróżniał się od swoich odpowiedników z obsadą lampową kilkoma szczegółami: m.in. analogowymi wskaźnikami wysterowania zapisu, które montowano w miejsce lamp typu „magiczne oko”… (w najpóźniejszych wersjach ZK 140 TM wskaźniki te zastąpiono układem kontrolnym z dwoma czerwonymi diodami sygnalizującymi właściwy poziom zapisu).

Zewnętrznie oprócz wskaźników wysterowania oraz licznika, magnetofony czterościeżkowe wyróżnia przełącznik trybu pracy, zamontowany na „kominku” osłony głowic. Są to trzy klawisze typu isostat, oznaczone symbolami: 1-2, D, 3-4 pozwalające na zapis lub odtwarzanie na wybranych ścieżkach albo odtwarzanie jednoczesne dwóch śladów.

Panel główny wykonany był zwykle z popielatego tworzywa, z niektórymi elementami wykończonymi folią metalizowaną. Przez cały okres produkcji, we wszystkich typach serii ZK, elementy te różniły się trochę od siebie. Najlepiej opracowane były modele z pierwszych serii.