ZK 120 był pierwszym z szeregu typów magnetofonów szpulowych, których produkcję prowadził Kasprzak w oparciu o licencję Grundiga. Pierwszym i jak wychodzi z porównań serii 120 – 140, najbardziej stabilnym parametrycznie. Od swojego starszego brata (lampowego ZK 140) różnił się głównie tym, że był magnetofonem dwuścieżkowym. Z innych widocznych różnic, należy wymienić brak klasycznego licznika obrotów. Zamiast tego urządzenia ZK 120 miał coś w rodzaju orientacyjnej skali, wydrukowanej na folii i umieszczonej w części środkowej między szpulami.
Wszystkie magnetofony serii ZK, mają kasetę na kabel sieciowy (w tylnej części obudowy), oraz pokrywę górną, służącą do zamykania magnetofonu gdy nie jest używany, lub na czas transportu. Na wewnętrznej stronie pokrywy znajdują się podkładki z gąbki, które zapobiegają przesuwaniu się szpul z taśmą, gdy magnetofon jest „w ruchu”… Te właśnie elementy są najsłabszym ogniwem i w egzemplarzach, które przetrwały do dziś (nawet w idealnym stanie) najczęściej są wykruszone, albo nie ma ich wcale.
Wszystkie magnetofony serii ZK, mają kasetę na kabel sieciowy (w tylnej części obudowy), oraz pokrywę górną, służącą do zamykania magnetofonu gdy nie jest używany, lub na czas transportu. Na wewnętrznej stronie pokrywy znajdują się podkładki z gąbki, które zapobiegają przesuwaniu się szpul z taśmą, gdy magnetofon jest „w ruchu”… Te właśnie elementy są najsłabszym ogniwem i w egzemplarzach, które przetrwały do dziś (nawet w idealnym stanie) najczęściej są wykruszone, albo nie ma ich wcale.
