Magnetofony serii M 7010 i 7020 pojawiły się na początku lat 80. Są kasetowymi, stereofonicznymi urządzeniami klasy Hi-fi dedykowanymi do zestawu wieżowego ZM 7000 produkcji ZRK w Warszawie. W magnetofonach M 7020 zastosowano sporo rozwiązań technicznych, które w latach 80. stanowiło standardowe wyposażenie urządzeń tego typu. Konstrukcję ZRK wyposażono m.in.: w układ automatycznego wyszukiwania utworów RSD (Record Selection Drive), układ redukcji szumów Dolby B, podsłuch zapisanego nagrania podczas przewijania, wyciszanie zapisu i tłumienie podczas przełączania funkcji, oraz filtr MPX (tzw. filtr pilota, służący do neutralizowania częstotliwości 19kHz). Wizualnie konstrukcja nawiązywała do kanonów obowiązujących w dziedzinie projektowania sprzętu audio lat 80. przeznaczonego do modułowych zestawów elektroakustycznych, tzw. wieżowych. Panel frontowy magnetofonu wykonano z płyty anodowanego aluminium, na którym rozmieszczono standardowe elementy urządzenia. Po lewej stronie znajduje się pokrywa kieszeni kasety a pod nią blok klawiszy sterujących podstawowymi funkcjami magnetofonu. Sześć klawiszy obsługuje mechaniczny układ włączników. Pokrywa kieszeni wykonana jest w części jako transparentna płytka z przyciemnianego tworzywa umocowana do korpusu przy pomocy ozdobnych śrub. Prawą stronę panelu frontowego zajmują duże, podświetlane wskaźniki poziomu wysterowania, obok nich znajdują się świetlne wskaźniki włączenia m.in. funkcji zapis i RSD.