Najbardziej widoczne zmiany zaszły w projekcie zewnętrznym. Bryła miernika stała się bardziej opływowa. Prostopadłościenna skrzynka o zaokrąglonych krawędziach, będąca obudową modelu wcześniejszego – została zamieniona na bryłę o bardziej wyrafinowanych kształtach: korpus nowego UM’a wyraźnie zwęża się ku górze, ścianki boczne ustawiono na łagodnym łuku, a okno przez które widać skalę ustroju pomiarowego ma kształt odwróconego trapezu, z zaokrąglonymi narożnikami. Pojawiły się wycięcia w panelu czołowym, w które wkomponowano pokrętła przełączników. Te ostatnie wykonano z ciemno bordowego tworzywa, podobnie jak i zaciski aparatowe. Projekt tych detali jest także całkiem nowy i w swoim charakterze nawiązujący do formy całości, a zastosowanie kolorowego tworzywa dało bardzo dobry efekt wizualny kompozycji. UM 3 do końca lat 60. pozostał najpopularniejszym przyrządem uniwersalnym wyprodukowanym w zakładach A3, jakiego używano w pracowniach i warsztatach elektronicznych i elektrotechnicznych. Wersja rozwojowa, którą oznaczono jako model 4 nieznacznie tylko różniła się od trójki, przy czym szczegóły dotyczyły głównie wnętrza urządzenia.

UM 3 w wersji z 1962 roku należy do jednych z najładniej opracowanych modeli przyrządów w swojej klasie. Forma obudowy, kolorystyka oraz detale są doskonale skomponowane i tworzą naprawdę świetny projekt…