Aparat zupełnie nie przypomina tradycyjnego, analogowego przyrządu do precyzyjnych pomiarów. Wyjątkowa stylistyka bakelitowej obudowy, o prostych liniach z delikatnymi zaokrągleniami krawędzi i rozpiętą na płaskim łuku powierzchnią ścianki górnej jest jedną z najpiękniejszych form jakie wymyślono i opracowano dla tej kategorii urządzeń w ubiegłym wieku. Z jakiego by kierunku nie oglądać wykonanej z czarnego bakelitu bryły GL-2, widać idealnie złożoną kompozycję i przemyślaną w każdym centymetrze sześciennym kubaturę. Laboratoryjny przyrząd pomiarowy, którego funkcja dla laików pozostaje na pierwszy rzut oka nieczytelną… Choć to przecież geometria pomiarowego ustroju (przyrząd jest galwanometrem zwierciadlanym) wymusiła znakomitą formę. Najważniejszy element aparatu, skalę która pozwala odczytywać wyniki pomiarów wykonano jako niezwykle delikatną i dyskretną. Lekko przyciemniana szyba, precyzyjny rysunek podziałki zamknięty pod szkłem… jakby celowo zdominowany przez bryłę. Galwanometr na początku lat 70. wyprodukowały Zakłady Wytwórcze Przyrządów Pomiarowych „Era” w Warszawie. Zastąpił wcześniejszy model oznaczony symbolem GL-1, którego produkcję zamknięto z końcem roku 1971. GL-2 podobnie jak model wcześniejszy, był laboratoryjnym galwanometrem przenośnym o ustroju magnetoelektrycznym z optycznym układem wskazującym. Zwierciadlany układ optyczny wytwarza dwie świetlne wskazówki (główną oraz pomocniczą), których obraz widoczny jest na skali przyrządu w formie prostokątnych plamek świetlnych. Element ruchomy ustroju pomiarowego zawieszony jest na dwóch napiętych taśmach metalowych, które umożliwiają reakcję układu na minimalne przepływy prądu.