Klasyczna busola to jeden z najstarszych przyrządów pomiarowych służących do określania stron świata, wyznaczania kąta kierunkowego i kąta nachylenia. Form i konstrukcji przyrządu opracowano naprawdę wiele i nawet urządzenie szkolne, które prezentujemy przez pół wieku produkcji doczekało się kilku różniących się nieco wersji. Zasadnicza konstrukcja to zamknięta w aluminiowej prostopadłościennej skrzynce igła magnetyczna ze skalą i osłoną szklaną. Wymiary, które na przestrzeni czasu nieco się zmieniały nie przekraczają kubatury 125 x 125 x 25 mm.

Na obudowie umieszczono elementy celownicze, wziernika i muszkę, których wysunięcie można regulować. W ściance bocznej przyrządu zamocowana jest też dźwignia blokująca lub zwalniająca igłę magnetyczną.

Wyraźna podziałka stopniowa w starszych modelach umieszczona była na cynkowej tarczy o średnicy 86 mm. W modelach późniejszych stosowano druk kolorowy na blasze a także drukowane naklejki na metalizowanej folii. Oprócz podziału tarczy na 360 stopni i oznaczeniu kierunku północnego, busola posiada skalę dwustronną od 0 do 90 stopni oraz metalowy pion do określenia kąta nachylenia. Dzięki tej konstrukcji busola może być używana jako podręczny pochyłościomierz.