Logo PDKiNs
Narzędziownias
Warsztatys
Ekspozycjes
Kalendarz kryptograficzny
WPROWADZENIE: Kryptografią określa się wszelkie procesy kodowania informacji. Zwykle rozumiemy pod tym pojęciem czynności, które prowadzą do transformacji jawnej formy wiadomości w formę ukrytą, zazwyczaj w celu uniemożliwienia dostępu do przekazywanych informacji osobom trzecim. Kodowanie, szyfrowanie wiadomości stosowano od bardzo dawnych czasów a sposoby na ukrywanie jawnych informacji wraz z rozwojem nauki i techniki stawały się coraz doskonalsze.

Stosowano różne techniki do zaszyfrowania tajnych danych i informacji: od specjalnie wymyślanych alfabetów (w których czasem po prostu przestawiano kolejność liter alfabetu tradycyjnie stosowanego), przez zatrudnianie osób operujących rzadkimi i oryginalnymi językami (specjalnie przeszkoleni operatorzy, pochodzący np. z indiańskich plemion posługujący się słowami z mało znanych indiańskich dialektów) po nowoczesne techniki wykorzystujące zaawansowane techniki komputerowe oparte na systemie binarnym (zerojedynkowym). W szyfrowanie i odszyfrowanie bawił się prawie każdy, kto tylko chciał koniecznie (choćby podczas zabawy) przekazać ważne informacje drugiej osobie, bez wtajemniczania innych…

Budując prosty model kalendarza kryptograficznego zajmiemy się dziedziną kryptografii, która wykorzystuje znaki graficzne tak przygotowane, że logiczny ich obraz staje się czytelny dopiero po zastosowaniu specjalnie przygotowanego szablonu – dekodera graficznego.
 
ILUSTRACJE: materiały dotyczące urządzeń i maszyn szyfrujących, np. słynnej niemieckiej Enigmy.

NARZĘDZIA: nóż introligatorski, nożyczki, linijka stalowa, ołówek, trójkąt kreślarski lub ekierka, pistolet do kleju na gorąco (z zapasem kleju).

MATERIAŁY:
- tektura falista gr. 1.5 mm dwie formatki 80 x 280 mm
- tektura falista gr. 1.5 mm dwie formatki 80 x 120 mm
- wydruk grafiki kalendarza na papierze 170 g format 80 x 280 mm
- okienko z czarnego kartonu (dekoder)
- dwustronna taśma klejąca

MONTAŻ:
1. Formatki z tektury falistej o wymiarach 80 x 280 mm skleić ze sobą przy pomocy taśmy dwustronnej (do tej operacji można zamiast taśmy użyć kleju na gorąco).
2. Wyciąć grafikę kalendarza (wymiary takie jak tekturowe formatki – 80 x 280 mm).
3. Nakleić grafikę na sklejone wcześniej tektury używając klejącej taśmy dwustronnej.
4. Skleić ze sobą formatki z tektury falistej o wymiarach 80 x 120 mm tworząc podstawę modelu.
5. Dopasować dekoder z czarnego kartonu do grafiki kalendarza tak, aby okienka trafiały odpowiednio w cyfry.
6. Przy pomocy linijki zagiąć wystające fragmenty dekodera tak, żeby część z okienkami pasowała do szerokości kalendarza.
7. W podobny sposób wykonać pozostałe krawędzie dekodera, tworząc element (opaskę) dobrze przylegającą do korpusu kalendarza. Należy wrócić uwagę aby okienka trafiały w zakodowane cyfry zarówno kolumny lewej jak i prawej.
8. Gdy dekoder jest już właściwie ukształtowany i przesuwa się po korpusie kalendarza bez oporów (ale też bez zbyt dużych luzów) można zaznaczyć linię orientacyjną na tylnej części i skleić opaskę dekodera (dwustronną taśmą klejącą lub klejem na gorąco).
9. Korpus kalendarza przyklejamy klejem na gorąco do podstawy, pionowo z lekkim pochyleniem do tyłu.

Kalendarz kryptograficzny służy do prezentacji kwestii kodowania informacji w formie graficznej i odczytywania jej przy pomocy analogowego dekodera. Prezentując model dobrze jest wcześniej pokazać go ze zdemontowanym dekoderem. Osoby, które wcześniej nie spotkały się z tego typu przedmiotem raczej nie zorientują się w zakodowanej informacji. Grafika kalendarza wygląda jak monochromatyczna mozaika, w której trudno na pierwszy rzut oka znaleźć uporządkowane informacje. Po zamontowaniu ramki dekodera – wszystko staje się jasne i okazuje się, że teraz można dopatrzeć się uporządkowania w pozornym chaosie nawet bez okienek.
Taki system kodowania informacji może być też wykorzystany jako wstęp do omawiania układów binarnych, np. systemu dwójkowego – podstawy informatyki.

Proste doświadczenie i wstęp do profesjonalnego kodowania można wykonać przygotowując taki szablon, który jest najprostszą maszyną szyfrującą. Tabelę (dekoder) do kodowania i odczytywania informacji można wyciąć z cienkiego kartonu albo z arkusza bloku technicznego. Format dowolny – można przyjąć za jednostkę (pojedynczy kwadrat na dekoderze) 10, 15 lub 20 mm.
Aby odszyfrować (i zaszyfrować) zapisaną informację należy przyłożyć szablon/dekoder do tekstu (tak żeby w okienkach widać było litery) i przekręcając go o
Jeśli podczas zapisywania okaże się, że jeden kwadrat wypełniony literami to za mało na informację, którą chcemy zakodować, wypełniamy literami kolejny kwadrat… i kolejny, aż do kompletnego zapisu. Należy tylko pamiętać w którym kierunku obracamy szablon i od którego okienka zaczynamy…