Produkowany zaledwie trzy lata pomiędzy rokiem 1967 a 1070, stereofoniczny, kasetowy magnetofon Philipsa, stanowi dziś jeden z trudniejszych do zdobycia (w stanie idealnym) modeli. Philips EL 3312 był konstrukcją czterościeżkową, dwugłowicową z pojedynczym wałkiem napędowym w torze przesuwu taśmy. Zakres przenoszonych częstotliwości zamykał się w przedziale 60 – 10 000 Hz. Układ sterowana całkowicie mechaniczny. Zewnętrznie model 3312 wyróżnia piękna i prosta bryła, której część dolną wykonano z drewnianym wykończeniem ścianek. Wykonany z czarnego tworzywa panel główny, ma kształt prostopadłościenny z niewielkim uskokiem w części dolnej, w której zamontowano blok klawiszy operacyjnych. Na skośnej, wąskiej ściance uskoku umieszczono metalową listwę z naniesionymi symbolami poszczególnych funkcji. Blok składa się z sześciu klawiszy wykonanych z jasnopopielatego tworzywa i jednego (zapis) z czerwonego. Klawisze mają taką samą formę (z charakterystycznym podcięciem w części dolnej) jedynie dwa skrajne – włączający zapis oraz stop – są nieco większej szerokości. Po lewej stronie umieszczono pionowo jeden nad drugim potencjometry regulacji (licząc od góry) poziomu zapisu, balansu, siły głosu i barwy tonu. Pod regulatorami na listwie ozdobnej znajdował się wskaźnik wysterowania. Znakomicie zaprojektowany model, to pierwszy stereofoniczny magnetofon kasetowy jaki pojawił się na rynku. W Europie sygnowany marką Philipsa, za oceanem sprzedawany pod nazwą Norelco Continental.