Pojawił się w latach 70. ubiegłego wieku, czyli był prawie rówieśnikiem M 2405, Damy Pik i pierwszych Arii… Ale pod względem możliwości technicznych i zastosowanych rozwiązań konstrukcyjnych zdecydowanie je przewyższał. Model N 4417 był trzysilnikowym stereofonicznym magnetofonem klasy Hi-fi. Silnik główny oraz układ napędowy sterowany był elektromagnetycznie, patent nazywany był przez Philipsa systemem magno-control, a mechanizm stabilizujący wykorzystywał wirujące koło z zamontowanymi magnesami i czujnik, którego konstrukcję oparto na monofonicznej głowicy magnetycznej. Magnetofon posiadał trzy prędkości przesuwu taśmy, 4.75, 9.5 i 19 cm/s. Zakres przenoszonych częstotliwości na najwyższej prędkości obejmował przedział od 40 do 18 000 Hz. Na panelu osłaniającym most głowic nadrukowano napis „long life heads” i nie była to tylko informacja czysto reklamowa. Jakość i trwałość głowic montowanych w Philipsach 4417 i innych modeli serii, była niesamowita. Model, który prezentowany jest na fotografiach mimo upływu lat sprawuje się znakomicie, a podobnie jak inne modele Philipsa znajdujące się w kolekcji, nie przechodził poważnych prac konserwatorskich. Jakość dźwięku wciąż zachwyca i nie ustępuje modelom wyższym. Zewnętrznie N 4417 prezentuje formę znakomicie charakterystyczną dla designu lat 70. XX wieku i to nie tylko dla tego producenta. Drewniane elementy obudowy, dobrej jakości tworzywa sztuczne, sporo elementów i detali metalowych. Proszę zwrócić uwagę na chętnie używane w tej linii magnetofonów Philipsa przezroczyste uchwyty suwaków potencjometrów i przełączników funkcji. Czy nie przypominają trochę tych zaprojektowanych dla naszych M 2407 i 2498? Model N 4417 wyposażono w tzw. miękką mechanikę głównego bloku klawiszy funkcyjnych. Pracują pięknie, z wyraźnym choć mimo to subtelnym trzaskiem przekaźników.