W dzisiejszych czasach tzw. dyktafony wbudowane są w każde mobilne urządzenie telekomunikacyjne. Ale kiedyś, w epoce przedsmartfonowej termin taki oznaczał suwerenne, przeważnie zminiaturyzowany sprzęt przenośny do rejestrowania dźwięku na magnetycznej taśmie. Taśma mogła być umieszczona w kasecie o zwykłych rozmiarach standardu CC Philipsa, albo też zminiaturyzowana, w formie specjalnie przygotowanej dla malutkich magnetofonów kieszonkowych… Tak się składa, że to właśnie niemiecki Grundig, znany z pionierskich konstrukcji i eksperymentów z nowymi standardami (jeśli ktoś jeszcze tego nie zrobił, niech sobie zerknie na model C 100) posiadał w swojej ofercie także podręczne rejestratory dźwięku przystosowane do współpracy z miniaturowymi kasetami. Jednym z piękniejszych przykładów jest konstrukcja znana jako Stenorette 2000.

Produkowany na początku lat 70. ubiegłego wieku przez Grundig Radio-Vertrieb. Swoim wyglądem przypomina trochę miniaturowe aparaty fotograficzne klasy kompakt, produkowane w tamtych czasach. Forma w jaką ukształtowano korpus i detale, użyte materiały i faktury powierzchni są niemal identyczne z tymi środkami jakie stosowały firmy produkujące sprzęt fotograficzny. Zwłaszcza pokrywa i mechanizm kieszeni mikrokasety przypomina do złudzenia te elementy służące np. wysuwaniu optyki w małych, kasetowych aparatach i kamerach. A trzeba przyznać, że wszystkie elementy modelu Stenorette zaprojektowano i wykonano z niesamowitą finezją i dbałością o detale sztuki i mechaniki precyzyjnej. Korpus magnetofonu wykonano w formie metalowego odlewu, pokrytego w niektórych miejscach czarnym tworzywem z fakturą imitującą skórę.